Pagtunog ng orasan, alam kong oras na, at dapat
na akong bumangon kahit gusto ko pang matulog. Talagang mahirap bumangon lalo’t
alam kong maaga ang pasok ko at kailangan ko nang mag ayos bago pumunta sa
school. At alam ko na mahuhuli na naman ako sa klase. Ito ang pinoproblema ko
noong ako’y nasa secondarya pa lamang.
Hindi
lang yan, pag gising ko kailangang kumain ng almusal para may laman at umandar
din ang utak, dahil ang sabi nila kung walang laman na tiyan walang laman ang
utak. Pero sadyang nahihirapan akong kumain sa tuwing umaga parang ako’y busog
na busog kaya pinipilit ko na lang para ako’y makapasok na. isa sa mga dahilan
kaya ako nahuhuli sa klase.
Isa
pa rito ang aking paliligo, sadyang napaka bagal at napakatagal kong maligo.
May kapatid at ako ang unang naliligo sa kanya. Kaya madalas magalit ang
kapatid ko sa akin dahil sa tagal kong maligo. Dinadamay ko raw siya sa
pagiging huli ko sa klase.
Pagkatapos
kong maligo, ilang minuto rin ang gugugulin ko sa pagbibihis at pag aayos na
aking sarili. Simula sa pagpapatuyo ng buhok, pag aayos, pagpapaganda? Aabutin
rin ng ilang minuto dahil sa tagal kong kumilos pati na ang pagpunta ko sa
paaralan, dahil medyo malayo rin ang paaralan sa aming bahay. Pagpasok ko sa
gate, tahimik na, sigurado nakapasok na lahat ng estudyante sa kanilang mga
silid aralan. Alam kong nakakahiya na para para pumasok, pero sayang ang araw
para may malaman.
Pagpasok
ko sa kwarto, nararamdaman ko na ang kaba, pinagtitinginan ako na mga kaklase
ko, nandun na din ang kaba baka sitahin na naman ako ng guro ko. Mahirap talaga
ang mahuli sa klase, bukod sa nakakahiya, may malalaktawan ka pang aralin.
Sinusubukan kong baguhin ang nakasanayan kong ito para hindi na ulit ako mahuli
sa klase.
 |
Mabilis
man ang matsing Nalalamangan din!haha
|
